donderdag 17 november 2011

dinsdag 8 november 2011

TellSell en de Stoute Meiden

Johan Derksen en gevolg hebben de Gouden Televizier-Ring 2011 gewonnen. En wel met het kwaliteitsprogramma Voetbal International. Dat mag opmerkelijk genoemd worden, want nog nooit won een sportprogramma dit felbegeerde kleinood. Naast de gouden ring – van enige travestiegehalte – zijn er ook zilveren ringen en gouden stuivers te winnen. Laatstgenoemde vindt zijn oorsprong in het jaar 2000. Sindsdien is het programma Het Klokhuis elk jaar genomineerd geweest voor dit veredelde muntstuk, maar won het nooit. Ik snap dat wel, want Het Klokhuis kent een zeer inferieur concept – met nietszeggende onderwerpen – en wordt nauwelijks bekeken. Nee, dan Johan Derksen en zijn vrolijke vrinden. Door hun sprankelende, aangeleerde tv-vaardigheden laten zij Wie is de Mol en The Voice of Holland ver achter zich. Het kieskeurige publiek heeft gesproken.

Zou mijn stem hebben uitgemaakt? Zou mijn keuze enige invloed hebben gehad op het rijtje genomineerden? Ik ben bang van niet. Zo kijk ik graag naar alle aanbiedingen in de uitzendingen van TellSell en De Stoute Meiden TV. Beide brengen mij in hogere sferen. In verwondering leer ik hoe kip in braadzak in een ommezien heerlijk klaar te maken is. Ik zie hoe de Ahh-bra altijd passend is voor welke buste dan ook. Nooit meer knellende bandjes, nooit meer gekantelde cups! Helemaal gefascineerd ben ik als ik Mr. T. – voorheen superheld uit mijn jeugd – een geavanceerd keukenapparaat aanprijst met barse stem en nurkse kop. Met als direct gevolg dat ik mezelf ernstig moet toespreken als ik bijna drie van zulke keukenwonders bestel. Bestel nu! en ik vlieg overeind, zeker als een set koksmessen, twaalf stuks en vlijmscherp, er gratis bij gedaan wordt. Twaalf koksmessen van chirurgisch edelstaal, die heb ik inderdaad nog niet. Hoe heb ik ooit zonder gekund?

Maar ik kan helemaal weggedragen worden als ik zie hoe de lieve grieten van De Stoute Meiden TV geheel belangeloos en aandoenlijk kijkend zichzelf aanprijzen. Ik ben dan aan de beeldbuis gekluisterd, beste lezers. Onlangs, toen ik onverhoopt op mijn bank in slaap gedommeld was, waarschijnlijk onder de voorbeschouwing Veendam – Eindhoven, werd ik wakker tijdens de uitzending van mijn favoriete programmering. Nog enigszins slaapdronken stond ik voor mijn tv omdat ik meende dat ik geroepen was. Een engelenstem had mij gevraagd haar nummer te bellen, want ze wachtte op me. Toen ik wat beter keek, zag ik het meest lieve gezichtje ooit dat mij stralend aankeek. Als een dolle begon ik naar mijn mobiel te zoeken. ‘Natuurlijk bel ik je, mijn lieve schat!’ riep ik naar de televisie. ‘Foek, waar is dat ding!’ Door blinde paniek bevangen riep ik nog over mijn schouder dat ze vooral niet weg moest gaan. Ondertussen keerde ik mijn volledige woonkamer ondersteboven, totdat ik mijn vermaledijde telefoon vond onder de kussen van de bank. Toen ik haar wilde bellen, was ze al weer weg. in plaats daarvan werd een gezellig samenzijn aangeprezen op een carpoolplaats langs de A12. Teleurgesteld als ik was, ben ik op dat aanbod niet ingegaan.

Dergelijk hoogstaand televisiewerk verdient meer gewaardeerd te worden! Bijvoorbeeld met een publieksprijs. Dergelijke kwaliteitsshows grijpen je bij de ballen. Daarom moet de Gouden Televizier-Ring volgend jaar naar Mr. T. en de Stoute Meiden. Mijn stem hebben ze.


maandag 7 november 2011