De dingen gebeuren veelal in drieën. Drie is het getal van de volheid, het goddelijke.
De dingen om ons heen zijn meer dan ze ogenschijnlijk lijken.
'Alles in drieën' wordt een feuilleton.
dinsdag 28 april 2009
donderdag 23 april 2009
Goddelijk
Volg niet de ideeën,
zij zijn bedacht.
Volg niet de goden,
zij zijn slechts ideeën.
Volg niet jezelf,
omdat je goddelijk bent.
zij zijn bedacht.
Volg niet de goden,
zij zijn slechts ideeën.
Volg niet jezelf,
omdat je goddelijk bent.
Martin Bril overleden
Op woensdag 22 april 2009 is Martin Bril, op 49-jarige leeftijd overleden. De schrijver, dichter en columnist leed aan darmkanker.Hij was / is vader van twee dochters. Ik weet dat omdat ik zijn verhalen over hen, met hen, gevolgd heb. Zijn verhalen zitten vol met warmte, liefde en oog voor de kleine dingen. Zijn verhalen weerspiegelen een prachtige ziel van een prachtige man.
Zijn dood raakt me.
maandag 6 april 2009
De geur van de lente!
Wat doet het toch met mensen als de lente weer geroken wordt? Als de geur uit de aarde lijkt op te stijgen en de mens doet duizelen? Wat doet het toch met de mensen als bloesems het gezichtsveld domineren en in het geurconcert een stevig partijtje meeblazen?
Het lijkt wel of massaal het winterkleed wordt afgedaan, het wintermasker afgezet. Niet dat alle mensen in barre dagen erbij lopen als kniesoren, maar er is een siginificant verschil tussen winter- en lentemensen. Wintermensen zijn wat meer ingetogen, wat meer in zichzelf gekeerd. Lentemensen zijn uitbundiger, meer op buiten gericht.
Als ik in deze ontluikende tijd buiten loop, denk ik met enige regelmaat een klik te horen. Verrast kijk ik dan om me heen om te zien welk gezicht er nu weer van modus is veranderd. Inwendig jubelend - zoiets houd je altijd voor jezelf - stel ik vast weer een nieuw lentegezicht te hebben gezien. Deze gezichten lijken op te lichten, als door een aureool getooid. Lentemensen zijn verlichte mensen, mensen met een lichte tred.
Lentemensen zijn overigens niet veel anders dan de wintermensen - ze zijn immers elkaar - maar kennen een ander gemoed. Als de lente weer geroken wordt, ontwaken hartstochten uit winterslapen en verworden emoties als zomerjurkjes in een zonnewindje. De geur van lente brengt iedereen weer in beweging, blaast de wintermens weer nieuw leven in. Het klikken volgt elkaar in rap tempo op.
En ik zie dat de steelse glimlach weer wakker is, de schalkse knipoog en de glinstering in het gezicht.
De lente ruikt weer lekker dit jaar!
Het lijkt wel of massaal het winterkleed wordt afgedaan, het wintermasker afgezet. Niet dat alle mensen in barre dagen erbij lopen als kniesoren, maar er is een siginificant verschil tussen winter- en lentemensen. Wintermensen zijn wat meer ingetogen, wat meer in zichzelf gekeerd. Lentemensen zijn uitbundiger, meer op buiten gericht.
Als ik in deze ontluikende tijd buiten loop, denk ik met enige regelmaat een klik te horen. Verrast kijk ik dan om me heen om te zien welk gezicht er nu weer van modus is veranderd. Inwendig jubelend - zoiets houd je altijd voor jezelf - stel ik vast weer een nieuw lentegezicht te hebben gezien. Deze gezichten lijken op te lichten, als door een aureool getooid. Lentemensen zijn verlichte mensen, mensen met een lichte tred.
Lentemensen zijn overigens niet veel anders dan de wintermensen - ze zijn immers elkaar - maar kennen een ander gemoed. Als de lente weer geroken wordt, ontwaken hartstochten uit winterslapen en verworden emoties als zomerjurkjes in een zonnewindje. De geur van lente brengt iedereen weer in beweging, blaast de wintermens weer nieuw leven in. Het klikken volgt elkaar in rap tempo op.
En ik zie dat de steelse glimlach weer wakker is, de schalkse knipoog en de glinstering in het gezicht.
De lente ruikt weer lekker dit jaar!
zondag 5 april 2009
Mattheus Passion
Als je zwager in een toonkunstkoor zingt, ga je naar een uitvoering. Als die uitvoering ook nog 's in het Musis is en het Gelders Orkest speelt een deuntje mee, is dat mooi meegenomen. Ik vond aanvankelijk het kaartje à 35 euro wel wat aan de hoge kant. Dat wel.
Ik was al weleens naar een dergelijk concert geweest, toen was het uitzitten. Maar dit? Dit sloeg alles! Al bij de eerste tonen van de Mattheus Passion sloeg mijn keel dicht. Ik keek naar een koor - zwager raakte even subtiel zijn strikje aan op ons uitbundig zwaaien - een orkest en een knapenkoor, die gepassioneerd het lijden van een held bezongen. Als je niet gelovig bent, zou je het bijna worden en afvalligen bespringt de schaamte.
Indrukwekkend hoe klanken verworden tot samenhang, hoe stemmen in elkaar opgaan en hoe wij, als toeschouwers daarop reageren. Ik zag mensen met rode ogen de zaal verlaten. Geëmotioneerd, maar met een glimlach.
En mijn zwager? Hij gaat, geloof ik, een of andere Unvollendete van een of andere Brückner zingen. Als we kunnen, gaan we er weer heen. Al zong-ie 'Kedeng kedeng' van Meeuwis uit 1854, we hebben er een hobby bij.
Abonneren op:
Posts (Atom)