Ik wijt het maar weer aan de omstandigheden. Het zal wel de herfstachtige nazomer zijn, het zal mijn hardnekkige sportblessure zijn, de explosief opgroeiende dochters, het pokeren van gisteravond met vier vrienden, allen jonge vaders. Ik zit weer in een melancholieke regenbui, met retrospectieve windstoten van windkracht acht. Mijn grootste liefde wordt deze week vijfendertig, het wordt haar vijfde verjaardag binnen het A&F-concept, de vijfde!
Al bijna vijf jaar ben ik overtuigd van haar grootse liefde, word ik overweldigd, word ik gekoesterd. De vanzelfsprekendheden, ze verwarren me zo nu en dan nog. De verliefdheden, ze duizelen me nog steeds. In vijf jaar is Anne van me gaan houden met de hoofdletter K, wiens weerga nooit meer gekend zal worden.
Natuurlijk weet ik wel beter, maar wil nu niet gerelativeerd worden. Dat laat ik over aan de moeder van mijn volgende geliefde.
Al bijna vijf jaar kijk ik in een andere wereld, spreek ik andere talen en adem ik de meest zuivere zuurstof. En werkelijk, ik zou met nog meer dramatiek willen beschrijven hoe An mijn meer dan liefste is. Geen bijvoeglijk naamwoord is hierin teveel, geen taalkundige overdrijving te groot.
in vijf jaar is Anne van mijn kinderen gaan houden, als ware zij haar eigen. De drie grieten, ze doen haar toe! Met diep respect zie ik hoe zij haar rol als stief oppakt, vervuld en zo nu en dan in frustratie ver van zich afwerpt. Om het vervolgens weer met de grootst mogelijke liefde op zich te nemen. Het maakt mij warm, week en ongelooflijk rijk.
En dat is het! In die rijkdom wil ik haar alles teruggeven. Wil ik haar op handen dragen, beminnen en liefdevol verscheuren. Wil ik van haar houden, hartstochtelijk en tot in lengte van dagen.
