Foto van de Maand, september 2009

Als twee vrienden gaan biljarten

Dan wordt weer eens duidelijk dat het de kleine dingen zijn die het leven zo kunnen veraangenamen.
Samen naar de kroeg fietsen, de laatste verwikkelingen uitwisselen en opgelucht zijn dat het biljart vrij is.
.
Voor de afstoot wordt er - steevast - met koffie begonnen. Op het tafeltje worden acht muntjes voor de klok neergelegd. De keus worden uit het rek gehaald en kritisch bekeken. Zinloos, een keu in een kroeg is zelden recht. Maar het hoort erbij.
.
De pomerans wordt gekrijt, de vrienden wensen elkaar succes en er wordt aangelegd. Dan wordt er niet meer gepraat. Of het moet een aanwijzing zijn, een compliment, een smadelijke opmerking.
.
Beide willen winnen, elkaar afmaken.
.
Als de kruitdampen enigszins opgetrokken zijn, wordt het eerste biertje met gesloten ogen gedronken. Het tweede volgt al snel. Om vervolgens weer series proberen te maken. De beurten worden bijgehouden. Beide moeten een goede moyenne halen. Misschien is dat nog wel belangrijker dan van elkaar te winnen. Ze zullen het pas uitspreken, als duidelijk geworden is wie de winnaar wordt.
.
Vijftien jaar lang zijn dit avonden om te koesteren. Als twee vrienden gaan biljarten, betekent dat zoveel meer. De woordeloze gesprekken, zo intens. Het elkaar afkatten, zo vol liefde.
.
Bij het laatste biertje kijken ze elkaar even aan.

Is het geen plaatje?

Marco Maria D'Ottavi

.

.

.

.

Prachtig!

Coldplay in Nijmegen

.
Zonder in superlatieven te willen vervallen, Coldplay was weergaloos!
Het was luisteren met een dikke strot.
Bij the Scientist brak er iets, mijn lief bemerkte het.
Dat gegeven maakte alles nog mooier, fijner, dieper.

Inglourious Basterds

Er zijn critici die het originele Inglorious Bastards ofwel Quel maledetto treno blindato uit 1978 van Enzo Castellari meer opwindend vinden. En zich afvragen waarom er twee spelfouten in de titel staan. Maar daar zijn critici dan ook critici voor.

.

Juist door die willekeur aan scenes, die voortslepende traagheid, eindeloze dialogen, Kammerspiel, de cynische benadering van geweld én in het midden laten van zoveel vragen die dit oorlogsdrama oproept - en dus Tarantino kenmerken -, maakten dat ik genoot van deze film.

.

Het was alweer heel lang geleden dat ik applaus hoorde in de bioscoop na afloop van de film.

Familieportret Van Vogela

Vanwege de veilige terugkeer van neef Petrus, heeft het Vrouwe Elisabeth, mater familias van het geslacht Van Vogela, behaagd een familieportret te laten vervaardigen.
.
U ziet haar zitten in een oud-Victoriaanse leunstoel, gekleed in een blouse van zwart laken. De stof is indertijd opgekocht door Bernard Van Vogela, schipper van de V.O.C. en vader van neef Petrus. Wilhelm Vogela is de broer van Elisabeth en oudste uit het geslacht.
Het laken is overigens volgens de laatste mode met de hand opgeruwd en afgezet met zijde. Verder draagt de vrouwe een ketting van parelmoer. De rok is eenvoudig te noemen, maar uiterst subtiel en doeltreffend, waarbij de enkels bedekt blijven. Ook bij het voortschrijden.
Het hoedje komt van de hand van Jean-Pierre Papin, de beroemde couturier uit Parijs.
.
Links achter staat haar protegé, heer Hans Van Vogela. Indertijd is Hans in de familie gekomen als buitenechtelijk kind van Bernard Van Vogela en zijn maîtresse Helena van Genapium. Helena van Genapium is na de geboorte gestorven aan de typhus. Vrouwe Elisabeth heeft zich ontfermd over hem. De geruchten gaan dat dit ontfermen verder gaat dan Staat en Kerk weten.
.
Naast heer Hans Van Vogela staat Danus Wilhelmus Van Vogela, zijn zoon welke hij in een onbewaakt ogenblik verwekt heeft bij vrouwe Ina Bathmen, patrones van de hanzestad Deventer. Vrouwe Elisabeth staat op goede voet met de patrones. Danus Wilhelmus Van Vogela schildert stillevens en naakten.
.
Naast vrouwe Elisabeth zit de bevallige Anna Maria Van Vogela. Zij is thans in de Heer en heeft haar zondige leven afgedaan. Zij is toegetreden tot de Orde van de Heilige Yoni en heeft de gelofte van armoede afgelegd. Sindsdien gaat zij slechts gekleed in eenvoudige gewaden van kant en brokaat. De broche hangende tussen haar pronte borsten is een familie-erfstuk en is vervaardigd uit het zwaarste goud uit Bruxelles.
.
Achter haar staat heer Fernandusse, staatsgeleerde en familievriend. Heer Fernandusse heeft de wapens gediend en aan de zijde van Jan van Schaffelaer gestreden tijdens de Hoekse en Kabeljauwse Twisten.
.
Neef Petrus tot slot, is gekleed in daags tenue. Hij is zojuist teruggekeerd uit de Oost. Neef Petrus, als diplomaat Oriëntaalse Zaken, geldt al jaren als dé deskundige op het gebied van specerijen. Zo heeft hij de Republiek der Zeven Nederlanden laten kennismaken met nootmuskaat.
.

Hoek van Holland

Stel, je rent, vlak voor sluitingstijd nog snel de winkel in om luiers te halen. Thuis is er geen droog exemplaar meer te vinden en je kwam toch langs de drogist. Er is nog net tijd om de fiets verantwoord op de standaard te zetten en je racet langs de medewerkster die al geagiteerd bij de deur staat. Vaag hoor je nog het bekende ‘We gaan zo sluiten, meneer!’
Na het afrekenen bij de andere medewerkster – hebben ze hier allemaal zulke dunne lippen?- loop je met de armen vol, over de pakken heenkijkend de winkel uit. Dan zie je dat je fiets weg is. Je onderbuik brult ‘Gejat!’, 12 pakken luiers donderen ter aarde en niet nader te definiëren dragonderuitspraken worden de samenleving in geslingerd. Spiedend om je heen zoek je naar de boef. Tevergeefs.

De fiets stond niet op slot, de agente die de aangifte opneemt kijkt je meewarig aan en weet te vertellen dat verzekeringsmaatschappijen niet tot uitbetaling zullen overgaan als er geen 2 sleuteltjes overhandigd kunnen worden. De eigenaar wordt verantwoordelijk gehouden voor de diefstal.

Het bestaansrecht van voetbalhooligans is allang maatschappelijk aanvaard. Onlangs namen Feyenoordaanhangers type harde kern afstand van de rellen in Hoek van Holland. Menig huisvrouw kreeg er een nat broekje van en voetbalminnende vaders spraken met gezwollen borst van een mooi gebaar. Geachte lezer, welke weldenkende mens wil zich identificeren met een voetbalvandaal – wier hoogste doel brandschatting, vernieling en opruiing is – dan wel zich conformeren aan zijn verrotte gedachtegoed?

Het is de wereld ondersteboven! De gelegenheid maakt de dief - om maar weer in de analogie te vervallen – onderstreept deze misvatting. Verenigingscriminelen menen zich op het sociaal-politieke forum te moeten begeven en denken de publieke opinie te kunnen manipuleren.

Op het strand is een lynchpartij voorkomen. Een slachtoffer is gevallen. De bedreigden zijn onderwerp van gesprek geworden, doorspekt van non-nuance en schofferende ‘generalisme’.

‘Je fiets gestolen? Waarom heb je ‘m niet op slot gezet? Hoe kon je zo stom zijn?’
Dan rest je maar 1 ding: als volwaardig lid van de huidige samenleving, in haar breedste context, gooi je de 12 pakken luiers naar haar hoofd. Hard.