Dan wordt weer eens duidelijk dat het de kleine dingen zijn die het leven zo kunnen veraangenamen.
Samen naar de kroeg fietsen, de laatste verwikkelingen uitwisselen en opgelucht zijn dat het biljart vrij is.
.
Voor de afstoot wordt er - steevast - met koffie begonnen. Op het tafeltje worden acht muntjes voor de klok neergelegd. De keus worden uit het rek gehaald en kritisch bekeken. Zinloos, een keu in een kroeg is zelden recht. Maar het hoort erbij.
.
De pomerans wordt gekrijt, de vrienden wensen elkaar succes en er wordt aangelegd. Dan wordt er niet meer gepraat. Of het moet een aanwijzing zijn, een compliment, een smadelijke opmerking.
.
Beide willen winnen, elkaar afmaken.
.
Als de kruitdampen enigszins opgetrokken zijn, wordt het eerste biertje met gesloten ogen gedronken. Het tweede volgt al snel. Om vervolgens weer series proberen te maken. De beurten worden bijgehouden. Beide moeten een goede moyenne halen. Misschien is dat nog wel belangrijker dan van elkaar te winnen. Ze zullen het pas uitspreken, als duidelijk geworden is wie de winnaar wordt.
.
Vijftien jaar lang zijn dit avonden om te koesteren. Als twee vrienden gaan biljarten, betekent dat zoveel meer. De woordeloze gesprekken, zo intens. Het elkaar afkatten, zo vol liefde.
.
Bij het laatste biertje kijken ze elkaar even aan.
Ik schiet er vol van. Daarbeneden. Zijn er foto's van?
BeantwoordenVerwijderenIn ons hoofd, Roache, in ons hoofd.
BeantwoordenVerwijderen