Da Bomb

Twee vrouwen, onopvallend, onzichtbaar. Hebben zij samen opgelopen? Hebben zij ’s morgens afgesproken bij de Супермаркет? ‘Als jij nou broodjes meeneemt, zorg ik voor de koffie!’

Twee vrouwen, zoals zoveel vrouwen in Moskou. Ging bij hen ’s morgens om half zeven ook de wekker? Zaten zij ook met hun kinderen aan het ontbijt? Vroegen zij hun kinderen lunchpakketjes te maken voor het overblijven, want mama is tussen middag niet thuis?

Hebben beide vrouwen de avond ervoor kleren klaargelegd? ‘Trek jij morgen maar het witte jurkje aan, met de rode linten.’ Waarbij de dochter vragend opkeek, dat jurkje was toch van vaders begrafenis?

Hebben beide vrouwen, aan de ontbijttafel, hun kinderen verteld na schooltijd naar oom en tante te gaan? Dat mama de metro moet halen, maar heel veel van hen houdt? Wat er ook zou gebeuren? Hebben beide vrouwen hun hoofden afgewend, toen de kinderen met grote ogen naar hen keken, de boterham zwevend voor een geopende mond?

Hebben beide vrouwen hun kinderen gekust, hen nagezwaaid, toen zij met rugzakjes en gymtas naar school liepen? Zo nu en dan even omkijkend?

Hebben beide vrouwen nog getwijfeld toen zij zich gingen klaarmaken voor hun grote reis? Toen zij de riemen met TNT omdeden, het gewicht drukkend op hun heupen en hun overjassen aantrokken?

Hebben beide vrouwen bedacht wat zij gingen aanrichten op de overvolle perrons, waar andere moeders met hun kinderen net te laat waren voor de metro van vijf voor acht? Waar mensen op weg waren naar hun werk, waar kinderen op weg waren naar school. Met rugzak en gymtas.

Hebben zij nog getwijfeld, vlak voor het fatale moment, toen zij het meisje zagen in de mensenmassa dat zo ontzettend leek op hun oudste dochter? Het meisje dat hen strak bleef aankijken, alsof het wist wat er stond te gebeuren?

Of hadden deze vrouwen, onopvallend, onzichtbaar, helemaal geen kinderen? En waren het verbitterde Tsjetsjeense weduwen, die uit waren op wraak? Waren zij vervuld van zo’n diepe haat tegen alles wat maar Russisch was, tegen alles wat maar symbool stond voor overheersing en onderdrukking?

Waren het twee vrouwen die, verdoofd en verblind, de metrostations zijn ingelopen en niets ontziend hun wereld hebben opgeblazen? Die in hun leegheid alle menselijkheid al verloren hadden?