De goede leider

Wat maakt een leider tot een goede leider?

Een repeterende vraag, zo vaak gesteld en die tot in lengte van dagen gesteld zal blijven worden. En daarmee verbannen lijkt te zijn naar de retoriek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, blijkbaar zijn wij niet in staat – alle wetenschappelijke uiteenzettingen ten spijt – een eenduidigheid hierin te vinden. Blijkbaar zijn wij niet in staat het profiel van de goede leider te schetsen.

Goed leiderschap is verworden tot een hol begrip dat zich vult door vigerende vertogen, door heersende denkbeelden, door interpretaties van gezaghebbenden, door tijdsgeesten, door trends. Goed leiderschap lijkt verworden te zijn tot een fenomeen dat afhankelijk is van hen die geleid worden. Goed leiderschap lijkt zijn betekenis te krijgen door het gezag dat toegekend wordt, door het charisma dat herkend en erkend wordt, door persoonlijkheid dat past in de gemene deler. De opvattingen over goed leiderschap zijn vele malen divers en worden belicht vanuit vele invalshoeken.

Leiderschap krijgt het predikaat ‘goed’ als het rendement gehaald is. Als men zich veilig weet. Als er orde is. Als de sfeer goed aanvoelt. Als men zich gehoord weet.

Leiderschap wordt gezien als ‘goed’ als er sprake is van bezieling, van passie, van visie, van durf, van standvastigheid, van doorzetting, van zwemmen tegen de stroom in.

Een goede leider kent de heersende opvattingen over ‘goed leiderschap’ en creëert nieuwe. Hij hoort, luistert, voelt en bemint. En hij weet dit om te zetten in betekenisgeving, hij weet oude patronen te doorbreken, hij durft te veranderen. Hij durft, hij kiest, hij weet.

Een goede leider gaat uit van het verschil met oog voor verschil. Daarmee maakt hij het verschil. Hij onderscheidt zich. En daarmee de mensen in zijn organisatie.

Wat maakt een leider tot een goede leider?

Gegeven bovenstaande is de vraag niet beantwoord. En dat is de kracht van de vraag en de essentie van leiderschap geworden.