Nanny McPhee

Totaal onverwacht zijn we vandaag, zondag 14 maart naar Amsterdam gereden om aanwezig te zijn bij de première van 'Nanny McPhee 2: De vonken vliegen er af!'

.

Fleur, de jongste dochter, had de vrijdag ervoor gedachteloos iets ingevuld op de website van Tina en werd 5 minuten later verrast door een telefoontje. Of ze zin had bij een of andere première aanwezig te zijn en wie ze daarbij wilde meenemen.

.

De zondag is inmiddels een heilige dag geworden in huize Haverdreef, vandaar dat Fleur inschatte dat er enig overleg nodig was met haar vaderste vader, die na 11 belpogingen eindelijk thuisgaf.

Ondanks dat het een wijs kind is, ging 's zondags dus de wekker om half 7. Deze werd vervolgens hartgrondig vervloekt door de wat oudere jeugd, terwijl de kinderen binnen geen tijd opgemaakt en al aan het ontbijt zaten. Meer dan een kommetje yoghurt ging er niet in.

.

Uitgezwaaid en nagehandkust door Anne, werd de gang naar Amsterdam gemaakt. Dat gegeven was al voldoende voor enige ochtend-uitbundigheid, welke bijzonder nodig was om de vader wakker te houden.

.

Eenmaal daar bleek de hij erg onder de indruk te zijn van het Tuschinski-theater en de meisjes enigszin teleurgesteld daar de beloofde rode loper niet uitgerold bleek te zijn. Later, na de film, begreep hij waarom. De diepe thematieken van de film leenden zich niet voor dergelijk uiterlijk vertoon.

.

Reikhalzend keken de meisjes naar Bekende Nederlanders, die zich pas - zoals dat ook hoort - vlak voor het begin van de film toonden. Zo waren daar enkele K3-achtige zangeressen, de Frogers, Henk Toren, Michiel uit Oorlogswinter en nog enkelen die niet gekend werden, maar die wel BN-achtig gedrag vertoonden.

.

De première was erg leuk georganiseerd, de mensen waren vriendelijk en voorkomend. De film was een heerlijke tranentrekker, met leuke grapjes, voorspelbare plots en kindvriendelijke wendingen. De vader had het er maar moeilijk mee.

.

Ondertussen konden de kinderen snoepen uit tassen die klaarstonden op de stoelen. Met grote dankbare ogen werd er opgekeken naar de ouders, die op hun beurt weer glimlachten en bedachten dat die dekselse reclamejongens dit weer goed hadden uitgevogeld.

.

Om een uur of 1 reden we weer naar huis.

Vol van alles.

.

.