donderdag 29 april 2010
zondag 25 april 2010
vrijdag 23 april 2010
donderdag 22 april 2010
Betrekkelijk aantrekkelijk
Ergens moet ik het hebben geweten. Iets in mij moet mij hebben aangezet tot de aanschaf van mijn huidige telefoon. Was het instinct? Een rommelend oergevoel? Waren het de ervaringen tijdens de jacht op de mammoet? Wie zal het zeggen?
Maar deze week is bekend gemaakt dat de man met iPhone aantrekkelijker bevonden wordt dan de man-zonder. In Engeland is dat onderzocht onder 1500 vrouwen. Gezien de betrouwbaarheid daarvan wil ik de geponeerde stelling stellig onderschrijven.
Volgens dat uiterst betrouwbare onderzoek blijkt dat de man-met als meer intelligent gezien wordt. En rijker. Maar dat laatste gegeven wil ik gemakshalve nog even buiten beschouwing laten, gezien aanschaf en lening.
De man-met heeft een beter gevoel voor humor en is communicatief sterker dan de man-zonder. Och arme, de man-zonder wordt in dit onderzoek genadeloos afgeserveerd! De man-zonder is kansloos geworden in dit nieuw ontstane vertoog. De man-zonder is ronduit lelijk, seksloos en onbetrouwbaar. De man-zonder wordt verbannen naar de zelfkant van de samenleving, alwaar nog prehistorisch met Nokia’s gebeld wordt.
Onbegrijpelijk dat er nog geen kamervragen zijn gesteld. Onbegrijpelijk dat de overheid hier niet ingrijpt! In een ‘stadhouderloos’ tijdperk hebben de Britse onderzoekers een nieuw maatschappelijk probleem geconfigureerd. Ook dat kan er nog wel bij!
Even terug naar het onderzoek. Laten we er niet van alles bij gaan halen dat ons doet afleiden. De Britten onderzoeken zich namelijk suf. Zo weten zij ook dat de man met eentonige stem de meest sexy is. En dat vrouwen graag voorgelezen worden in bed. Want, zo beweren zij, de zachte en intieme intonatie van het voorlezen werkt ontspannend en zelfs verleidelijk. Voorlezen kan leiden tot nog meer pret in bed.
Ik heb wel iets met die overzeese onderzoeken. Daar gebeuren goede dingen. En vanavond ga ik mijn geliefde voorlezen in bed, met monotone stem, en wel de mail vanaf mijn iPhone.
In al mijn aantrekkelijkheid.
dinsdag 20 april 2010
maandag 19 april 2010
donderdag 15 april 2010
maandag 12 april 2010
Ik vond weer 's een briefje op tafel...
Hai papzak!
Ik heb ff gekeken of hier een cd lag met het lied 'Spotlicht' (of zo) van Kinderen v. Kinderen. Nee dus! =(
Ik hou van je!
P.S. Eva was hier ook (goed?)
P.P.S. Eva en de rest van de meiden vinden het heel leuk dat je kan coachen! (ik ook natuurlijk!)
Kus Fleur
ZOZ
Hoi daddy!
Ik en Meize zijn even laaky (zo schrijf je dat) komen halen.
X Liz
P.S. We hebben een snoepje gepikt!
zondag 11 april 2010
zaterdag 10 april 2010
Goeienaovend beste leu en Gert ter Haar
Veurdracht ton vader Gert vieftig jaor in de bouw zat, 28 mei 2004
Ik heb lang ‘eprakkezeerd ovver wa’k hier zegg’n wol en hoo ‘k zol anvangen. ‘k Wol eerst beginnen met ‘onzen Vader’: hee is toch vader van zeuven blagen. Maor vanaovend waoge ik dat neet, ik wet neet good wat zo’n anhef hier allemaol tewaege kan brengen. Dadelijk zitten wi’j allemaol met de hand’n samen en met de ogen dichte. Deurumme wi’k ’t hollen bi’j ‘Mien Vader’, uutendelijk is ’t ne persoonlijk betoog – van ne kantjen of vieftiene, ach, wi’j hebt nog effen tut elf uur – en stot ik hoppelijk niemand geveulig veur ’t heufd.
Afijn,
Mien Vader,
van zeuven kinder – zee wazz’n allemaol neet zo makkelijk in de umgang as ikke – hoo he’j ’t allemaol ‘ered? I’j wazz’n nog maor net vader van ne mooien zönne of i’j hadde’n al ne huus ‘ekocht. Ne hookhuus nog wal! Met ne hypotheek van ne percent of twaalvene, dartiene! Hard warken, vûlle beun’n en mooder Annie regel’n ’t thuus. Regel’n lag eur wal, ho’w ‘emarkt.
Verteggenwaordigers hebt dat ok ‘ewett’n. Zee vergiss’n zich nog wal es: ‘Of de baas thuus was', vrogen ze. Ok at Gert zelf den bakelieten telefoon opnam. Mooder Annie geleuid’n daorvan en mos dat metene an buurvrouw Tonnie Houwers kwiet.
Dat hookhuus, daor an de Ahavestraote, word’n allengs wat krap: wi’j hing’n d’r met de bene uut. Dus groter gaon wonn’n, grotere warkplaats d’rbi’j met ne Robland in plaats van ne Kitty (Op den Robland ko’j ne stuuver op zien kant zett’n, de cirkelzage andoon en den stuuver veel neet umme! Maor weurumme zo’j dat toch doon?).
D’r meld’n zich in de loop van de tied nog ne trop kindere. Naost vieftig jaor in de bouw, ha’j ow thuus ok nogal waor mott’n maken en lag mooder weer es in de steigers. Gin wonder da’j ’t soms in de rugge hadd’n.
’t Huus an de Legtersdiek he’j zo ongeveer helemaol zelf ‘ebouwd. De warkplaatse ok, met alles d’r um hen. Dat hef groten indrok op mien ‘emaakt. Mien vader, den kon alles! Helemaol machtig vond ik ton i’j van gif ne gat in de kökkendeure ‘ehouwene hebt. Wi’j wonn’n tondertied in ne directiekeet en ne voestvol caravans. Kroeperi’je. Ik geleuve dat d’r wat gedramte an taofel was, wat ow neet zinn’n. ’t Was gelieke stille.
Later he’k dat stiekem ok ‘eprobeerd op ne olle schuurdeure, maor den was massief.
Wi’j wazz’n ok stille ton wi’j ’s morns um half zesse (Rinke en ik hadd’n ne krant’nwiek) van vader heur’n dat mooder in ’t zeekenhuus lag. Zee had de hand in de bouwlift ‘ekreggen. Alle bötte war’n ‘ebrokk’n. Wi’j kekken umsgelieks naor onze eigen handen, wat mot dat smerig piene ‘edaone hebb’n. Vader Gert was van ’t balkon af’esprong’n um op de noodstop te drukk’n. De rest ko’w raod’n. Vader Gert was rustig ‘eblevv’n, met de kop d’rbi ‘j.
Groot huus, ne nöst vol kindere, grote warkplaatse, twee bussen op de plas, ’t kon neet uutbliev’n: wi’j moss’n met ok met op karwei.
Op mien eerst’n bouw - ik wazze 12 – mos ik opper’n. Stene bi’jzett’n (Too hampel, zet ze no neet daor neer, daor zit jon ne deure!) en speis draej’n (Doot den sjietse naor weer terugge in de mölle! Ne zalfjen wi’k hebb’n!), ’t hef effen ‘eduurd veur da’k deur hadde da’j neet elken bats hoven af te striek’n.
Wi’j gingen met op karwei, daor keek niemand van op. Inmiddels was i’j al de Klusman, met den gaele busse. Wi’j gingen met behangen op de Miggelt, mestkelders ansmer’n in Corle, ne hegge scheer’n an de Eligiusstraote, raegenpiepen vervang’n bi’j de Aula, zonnewaeringen ophangen bi’j Veldhuus De Zon. ’t Leste is neet waor, maor ’t leep zo lekker en ’t had wal ‘ekund.
Wi’j hebt ne hoop ‘eleerd. Van narigheid, want i’j wazz’n ne strengen baas. Wi’j moss’n ’t gelieke wett’n. A’w iets uut de busse moss’n krieg’n, kre’w voort slappe knene: want a’w toch es met ’t verkeerde grei terugge kwam’n! Ik heb wat hen en weer mott’n lop’n veur da’k ’t juuste pötjen met anti-rijs hadde.
‘’t Stit links bi’j de achterdeure, direct naost de naegels.’
‘Jao maor, i’j zei’n aerst dat ’t rechts bi’j de veurdeure ston, naost de schroev’n!’
‘Ik wette toch zeker zelf wal wa’k ‘ezegd hebbe, i’j snotaap!’
Zo ston ik ne kaere te kiek’n hoo vader Gert an ’t mass’n en mier’n was, waormet wette ik gens niet maer. Hee was an ’t stönnen en an ’t poest’n, ton hee met ne rooien kop an mien vroog:
‘Mo’k dat dink soms met de piet losdraej’n?’
Daor mos ik aerst effen ovver naodenk’n. Met de piet? Dat ha’k ‘m nog nooit zeen doon. ‘k Wol dat wal ’s zeen.
‘Ku’j dat dan?’, vroog ik um nog.
‘Nâh, vlot! Haalt mi’j den schroev’ndaejer uut de busse!’
Ik renn’n al.
Waarschijnlijk lag dat dink ok links, bi’j de achterdeure, naost de naegels.
Vieftien jaor ‘elaen bu’j naor Rotsbouw ‘egaone. Neet zomaar. Heel lange he’j ne eigen bedrief ‘ehad. Dat he’j van de hand mott’n doon. I’j hadd’n gin opvolger. Dat hef ow zeer ‘edaon. Dat wet ik, i’j hebt ’t wal nooit hardop ‘ezegd, maor ik heb ‘t ‘eveuld.
Ik wol ’t ton neet doon. Rinke ok neet. De ander’n war’n nog neet zo wied.
Ik heb t’r wal es met ‘ezaeten. En dat wo’k ow noo eigenlijk zegg’n. ‘k Heb t’r met ‘ezaeten umdat ik hele andere plann’n hadde, ne heel ander verhaal. Dat was i’j ok wal gewund. Bi’j ons hebt ‘r wal meer ne heel ander verhaal.
‘At ’t jullie maor good git!’, he’j altied ‘ezegd. I’j woll’n ons nooit in de waege staon.
Mien Vader, vieftig jaor pôkkel’n in de bouw en nog schei’j d’r neet met uut: ik heb ne vader zo stark as ne huus!
Papa, ’t git ow good!
Abonneren op:
Posts (Atom)