maandag 31 mei 2010
zondag 30 mei 2010
.jpg)
Turks fruit
Het is rauw, schrijnend en alles verterend.
Ik vind het een vreselijk naar verhaal.
Maar een Wolkers op z'n best!
De enkel van Fleur
Haai Papa Fredmans.
Waarom neem je je mobiel niet op???
Vind ik niet leuk!
Want ik wil je namelijk wat vertellen.
Ik was op het kinderfeestje van Tim,
het was heel erg leuk.
Wat ik nu ga vertellen gebeurde tijdens levend stratego.
We waren met een leuk groepje: Eva, roy, Fieke(zus van Tim) en Rik(vriend van de zus van Tim, snap je het nog?)
We gingen met z`n allen op de vlaggenbewaker af, om de vlag te zoeken.
Tim heeft een stoep om zijn huis, dus het stoepje stond heel iets hoger dan de straat.
Ik was aan het rennen omdat de vlaggenbewaker achter me aan zat te rennen.
Tussen de straat en de stoep zat een heel klein kuiltje en daar kwam ik met mijn voet precies in.
Mijn voet was best hard dubbel geklapt!
En het deed heel erg pijn.
Toen ik eerder van het feestje opgehaald werd, zagen mama en Bertie(moeder van Tim) dat er een rare bult op de buitenkant van mijn rechter voet zat.
Toen ik thuis was ging ik rustig op de bank liggen.
En later ging het echt niet met mijn voet, dus toen zijn mama, Merel en ik naar de huisartsenpost geweest.
Toen ging de dokter me eerst vragen wat er was gebeurd.
En later ging hij voelen, weet je hoe hij dat deed?
Hij pakte mijn voet en trok hem in een keer naar de linkerkant!
Dat deed heel erg pijn!
Ik zat bij Eva op schoot omdat er anders geen stoel meer was, en ik ging wel in een keer een stukje omhoog
omdat ik dat wel erg voelden!
Sorry, was vergeten te zeggen dat eef mee was!
Toen de dokter had gevoeld tilde hij me op en zette me op zo`n bed.
Hij vertelde dat mijn enkel banden verrekt zijn!
Ik was blij dat het niet gescheurd was jonge!
Want dat had ook gekund.
Nu heb ik er drukverband omheen.
Maar dat mag er maandag alweer af, morgen dus.
Ik kon en kan er niet op lopen, dus ik moet hinkelen.
Want ik heb niets meegekregen om op te leunen ofzo.
Het is de hele tijd aan het steken, en het doet heel erg pijn.
Verder is Eva voordat we naar de huisartsenpost gingen nog bij ons thuis geweest om iets te brengen.Lief he?
Weet je wat?
Een grote lolly, met i love You erop!
Vandaag (dezelfde dag dat ik dit mailtje stuurde) is eva ook nog geweest.
Ze heeft me weer iets gegeven, een potlood en een flobber bal die je om je vinger kan doen!
Maar die is al geknapt!
Vandaag is Tim ook nog geweest.
Hij kwam even kijken of alles goed ging met mijn voet.
Dat vind ik aardig van hem!
Verder was Tim zijn kinderfeestje heel leuk!
Het was een WK feestje!
Dat met mijn voet gebeurde gelukkig ergens op het laatst!
Ik hou van je!!!!!!
XXXXX Fleur
zaterdag 29 mei 2010
Als ze lacht
Ze loopt, ze draalt
ze danst, ze stopt
ze geeft, ze neemt
ze deelt, ze schopt
ze pakt je in
ze duwt je weg
ze klopt je uit je jas
en stopt je in alsof je kind was
en ziek van school zou zijn
Ze praat, ze fluistert
ze zingt, ze stopt
ze danst, ze snuift
ze drinkt, ze schopt
ze fladdert weg
ze laat je los
ze klopt vervolgens aan je deur
alsof ze echt nooit weg was
nooit weg zou kunnen zijn
En als ze lacht
lacht de wereld met haar mee
als ze huilt, huilt ze de zee
als ze zwijgt, zwijgt ze de maan
en als ze van je houden zal
als ze van je hield ging je eraan
daar zou jij kapot aan gaan
Ze zoent, ze zoent
ze zoent, ze stopt
ze gaat, ze komt
ze komt, ze stopt
ze weert je af
ze trekt je aan
ze klopt je in de extra tijd
alsof je niet eens meedeed
je nooit goed genoeg zou zijn
Je geeft, je neemt
je stopt, ze lacht
je gaat, je stoort
je keert, ze lacht
je bent eruit
je lacht haar toe
ze lacht je uit of toe of terug
je weet dat je niet wegkomt
nooit echt bent weggegaan
En als ze lacht, lacht de wereld met haar mee
als ze huilt, huilt ze de zee
als ze zwijgt, zwijgt ze de maan
en als ze van je houden zal
als ze van je hield ging je eraan
daar zou jij kapot aan gaan
En niemand kan haar redden
en niemand mag er bij
en niemand zal het weten
alleen wij, alleen wij, alleen wij
(Paul de Munnink, 2010)
vrijdag 28 mei 2010
donderdag 27 mei 2010
woensdag 26 mei 2010
Tijd genoeg
Het klinkt wellicht te hip-hedendaags, te yupperig, maar we moeten bijna de agenda's naast elkaar leggen - een gezamenlijke kalender gaat ons veel te ver! - om een dag samen te kunnen hebben. Een dag zonder verdeelde aandacht. Die we dan ook direct naar onszelf hebben genoemd: A&F-dag, narcisten die we zijn.
Wat overigens opmerkelijk is, 5 jaar geleden zou dit ondenkbaar zijn geweest. Sterker, we zouden er onwel van geworden zijn. Een dag samen? Pfff, het zou wat! En dan zeker de hele dag met elkaar opgescheept zitten en benoemen hoe fijn het toch wel niet is en dat we het vaker zouden moeten doen en hoe goed dit is voor de relatie. Zum kotzen!
Maar we doen het! We zijn ouder geworden, wijzer. Twee mensen, die pretenderen eigenzinnig te zijn, levensgenieters, pakken elkaars hand en zeggen met dikke stem en natte ogen 'voorlopig bij elkaar te willen blijven, in ieder geval tot en met Oud en Nieuw'. Om er dan snel aan toe te voegen dat Koninginnedag ook wel haalbaar geacht wordt.
Afgelopen weekend hebben we onze eerste dag samen gehad. Ietwat springerig riep Anne dat het een dag vol 'eerstekeertjes' zou worden. Ze is heel erg van de 'eerstekeertjes'. Over de invulling van de dag was wel enig overleg nodig. Werd het sauna of het Sonsbeekpark? De zon scheen, maar het waaide ons te hard. Het excuus gevonden, werd verrukt de gang gemaakt naar de ultieme ontspanning.
Aldaar constateerden we, in onze nakende nakie, wederom niet de enigen te zijn die verzakken. Wat kan de mens in al zijn hangende zweetheid toch ontstellend mooi zijn. Ogenschijnlijk zonder enige gêne stappen moeders Aarde en uitgerangeerde berenjagers in en uit dompelbaden, slaan harige klokkenspelen tegen evenzo harige dijbenen, worden borsten opzij gelegd om nog meer te genieten van het Oerwoudevent en bukken zij allen om het handdoekje goed te leggen op de ligstoel. Het meisje met de koffie en verse jus kijkt snel en discreet even de andere kant op.
Met enig verstolen plezier heb ik zo eens rondgekeken, daar op de zonneweide. In de aarzelende lentezon - het park was echt een slecht idee geweest! - vallen badjassen pardoes open en nemen mensen op ligstoelen houdingen aan als wanen zij zich thuis en niet bekeken.
'Zullen we nog een rondje maken?' Loom klinkt het uit haar mond, terwijl ze haar boek weglegt. 'Of zullen we eerst nog een kopje koffie nemen?'
We nemen de koffie. En een gebakje.
Want we hebben tijd genoeg.
dinsdag 25 mei 2010
zaterdag 22 mei 2010
vrijdag 21 mei 2010
Wat een band!
Afgelopen donderdag ben ik met een paar muzikale vrienden naar de progrockformatie 'Transatlantic' in 013 Tilburg geweest. Nooit van deze band gehoord.
Maar wat een band!
In 1999 werd deze supergroep opgericht door zanger/toetsenist Neal Morse (ex Spock's Beard, ook nog nooit van gehoord) en drummer Mike Portnoy (Dream Theater, maar mij iets te progressief). Als je daar een bassist van Marillion, Pete Trewavas en een gitarist van Flower Kings, Roine Stolt bij optelt, heb je een band die zijn gelijke niet kent. Werkelijk niet!
Deze muzikanten komen eens in de zoveel tijd bij elkaar. Het inoefenen van materiaal is minimaal, gezien de beslommeringen van hun eigen bands.
Als wij een 3-akkoorden nummer oppakken, doen wij daar een maand of twee over alvorens wij ermee gaan optreden...
Alle mogelijke maatsoorten, syncopes en accenten werden 013 in geslingerd. Als je al geen adhd had, kreeg je het spontaan. Mike Portnoy ranselde het drumstel, Neal Morse bespeelde twee stagepiano's tegelijk alsof het niks was en zong daarbij nachtegaalzuiver! Roine Stolt soleerde naar hartelust en Pete Trewavas danste met zijn linkerhand over de hals van zijn bas. Er was nog een vijfde muzikant, maar die hoorde er niet bij. Wist een doorgewinterde progrockfan mij te vertellen. Deze - duidelijk jongere - muzikant legde de tapijtjes waarover de anderen muzikaal flaneren konden. Naast backing vocals (iedereen zong trouwens) vloog hij van slaggitaar naar elektrisch, speelde piano en schudde het ei. Ergens was er een moment dat zijn handen twee verschillende ritmes aangaven. Ongekend!
013 was stampend vol, we stonden buik-aan-rug en schouder-aan-schouder. Het waren voornamelijk mannen met hoge spijkerbroeken en met zwarte shirtjes die er stonden te bewegen. Vuisten gingen de lucht in en vingers in een bepaalde stand. Ik vermoed dat er naar elkaar een progrockcode gegeven werd. De betekenis ervan zal vermoedelijk met het genieten te maken hebben. Woord voor woord werden de nummers meegezongen. Nummers als epics. Nummers langer dan anderhalf uur.
Om 5 over 12 liep ik, overdonderd, de zaal uit.
Mike Portnoy
Roine Stolt 
Pete Trewavas
Neal Morse
donderdag 20 mei 2010
This is who we are
Ik was nooit zo van Di-Rect, behalve dat prachtige nummer met Wibi - kom, hoe heette dat ook alweer - maar dit is geweldig!
Herhaalde oproep!
Wie is toch de fotograaf van deze prachtige impressies?
Vooral de laatste foto vind ik indrukwekkend!
woensdag 19 mei 2010
Leuk gehad, schat?
er liggen bossen bloemen
bij de doelpaal
en briefjes
iemand heeft het partijtje
zomeravondvoetbal
heel erg verloren
iemand heeft
zich vreselijk laten gaan
een vriend
of een vriend van
een vriend
of
een bekende van de zus
van de buurman
die ook wel wilde meedoen
misschien was het wel warm
en ging het er heet aan toe
zo kan dat gaan
op die avonden
misschien gingen de shirtjes
wel uit
werden er biertjes gedronken
een
twee
veel
misschien werd er een doelpunt afgekeurd
door de grootste
de zwaarste
misschien werd er een tackle gezet
die te laat was
of
bewust
omdat de bekende
van de zus van
de buurman
er
eigenlijk helemaal niet bij hoort
iemand valt
schreeuwt
anderen kijken
lopen weg
of
vechten
houden elkaar tegen
slaan
duwen
druipen af
sterven
leuk gehad, schat?
dinsdag 18 mei 2010
Soon We'll Be Found
Gisteravond in Vredenbrug was de wereld van Sia. Ongelooflijk indrukwekkende muziek.
'Soon we'll be found', werd het slotnummer. Haar mooiste.
Dank je wel Anne, dat je me meenam. En Daan, Peter en Eva voor hun aangenaam gezelschap.
zondag 16 mei 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)