Tshalabala scoort de 1-0 voor Bafana Bafana tegen Mexico. Van pure vreugde tilt een jongen me op en rent met me door de menigte. We staan met duizenden, waaronder een handjevol witten, te kijken naar het grote scherm in het stadion van Mafikeng, nabij de grens met Botswana. Overigens moet dit stadion ongeveer het meest bizarre ter wereld zijn, met grote panelen als tribunes die alle kanten opstaan, maar nauwelijks richting het veld. Het doet aan de geweldige vreugde-uitbarsting niets af. Wat een gigantisch volksfeest. Ik kost me moeite tranen van ontroering te onderdrukken. Er is even teleurstelling als de Mexicanen gelijk maken, maar dat deert de feestvreugde geenszins. Het dansen en zingen gaan gewoon door. Hier en nu verbroedert voetbal zeker. Feel it!
Heel het land gonst van de vuvuzela’s. We zijn er al aan gewend en missen ze bijna als het even stil is. Ze zijn ook volop in gebruik als we op uitnodiging aanwezig mogen zijn bij de opening van de Cruyff-court in Hilbrow, de ongeveer meest gevaarlijke wijk van Johannesburg-city. Iedereen die er rond het Nederlandse elftal toe doet, is van de partij, inclusief de volledige selectie. Klaas, mijn zoon, samen op de foto met Sneijder: “Wesley, ze denken vaak dat ik je broer ben, alleen wel een stuk knapper”. Sneijder kan de grap wel waarderen. Het moet gezegd, onze jongens maken er een mooie show van en doen hun P.R-werkzaamheden naar behoren. De volop aanwezige pers lijkt van de toegankelijkheid te smullen. En J.C. zelf loopt uiteraard apetrots rond.
De Engelsen en Amerikanen kunnen het onderling ook met elkaar vinden, al lijken de Engelsen het met drinken voor en tijdens de wedstrijd toch dik te winnen. De stemming onder de Yankees krijgt al na een paar minuten een flinke knauw, maar gelukkig vinden zij een vriend in de arme Engelse keeper. God saved misschien the Queen wel, maar liet zijn doelwachter toch wel erg in de stront zakken. Opvallend is dat toch maar heel weinig Zuid-Afrikanen een kaartje hebben weten te bemachtigen. Niet alle buitenlanders hebben angst (gehad) om naar Zuid-Afrika te komen. Ik ben benieuwd hoe dat de komende wedstrijden zal zijn.
Wat dat betreft, is het toch nog maar de vraag of ‘het volk’ hier uiteindelijk veel aan deze WK zal overhouden. “Wêreldbeker-droom spoel in die toilet af”, las ik in Beeld: “Hoewel een begeesterde sfeer voor en aan het begin van de World Cup, is er toch ook veel scepsis as een mens besef dat vele drome verwachtings wat om die toernooi gebou is, heeltemal onrealisties is”. Het is misschien allemaal wat dubbel. Een van de Fifa-ticketbureaus bevindt zich in een prachtig nieuw winkelcentrum, midden in Soweto. Wij zien het scherpe contrast van het uiterst luxe winkelcentrum en de krotten van Soweto, maar ook hier ervaren wij de sfeer als begeesterend en voelen we de vreugde van de vuvuzela’s.
Op vijf minuten lopen van onze uitvalbasis zijn de misschien wel aanstaande wereldkampioenen aan het trainen. De Spanjolen genieten zichtbaar van de mooie accommodatie. Het hotel is speciaal voor hen gebouwd. Wij concluderen dat ze wel lekker aan het ballen zijn, maar dat Nederland voorlopig niets van ze heeft te vrezen. Misschien later in het toernooi. Van Marwijk is reeds op de hoogte van onze analyse.
Column Jan Boessenkool
Geen opmerkingen:
Een reactie posten